มหาตมะ คานธีรพินทรนาถ ฐาร มหากวี ผู้นำทางจิตวิญญาณแห่งอินเดีย และผู้เป็นเจ้าของรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ที่มีชื่อเสียงก้องโลก เป็นผู้ขนานนามให้กับชายร่างเล็ก แต่งตัวปอนๆ ใช้ชีวิตเรียบง่ายแต่มีจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่อย่าง โมหันทาส การามจันทร์ คานธี ว่า"มหาตมะ คานธี"
มหาตมะ แปลว่า "ผู้มีจิตวิญญาณอันสูงส่ง" หรือ "ผู้มีจิตวิญญาณอันยิ่งใหญ่"
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เคยกล่าวถึงมหาตมะ คานธีว่า
"คงเป็นการยากที่อนุชนคนรุ่นหลังจะเชื่อว่า มนุษย์ที่มีเนื้อหนังมังสาอย่างคานธี เคยมีชีวิตอยู่ในโลกนี้จริงๆ"
โมหันทาส การามจันทร์ คานธี มีความสำคัญอย่างไร จึงได้รับการขนานนามให้เป็น "มหาตมะ" ที่คนทั้งประเทศอินเดียและทั่วโลกต่างซ้องสาธุการ
- คานธี คือ ผู้นำชาวอินเดียในแอฟริกาใต้ ลุกขึ้นมาต่อต้านรัฐบาลผิวขาวด้วยสันติวิธี จนรัฐบาลต้องยอมคืน "สิทธิแห่งความเป็นคน" ให้แก่ชาวผิวดำและผิวขาวอย่างเท่าเทียมกัน
- คานธี คือ ผู้นำชาวอินเดียในบ้านเกิดของตัวเอง ลุกขึ้นมาเรียกร้องอิสรภาพให้กับแผ่นดินถิ่นเกิดด้วยสันติวิธี จนในที่สุดประเทศเจ้าอาณานิคมอย่างสหราชอาณาจักร ต้องยอมคืนอิสรภาพให้กับประชาชนชาวอินเดียทั้งชาติ
- คานธี คือ ผู้มีส่วนอย่างนัยสำคัญในการก่อร่างสร้างประเทศอินเดียให้เป็นปึกแผ่น จนกลายเป็นประเทศเอกราชที่มีการปกครองระบอบประชาธิปไตยมั่นคงมาจนถึงทุกวันนี้
- คานธี คือ ผู้ที่นำเอาศาสนากับการเมืองมาบรรจบเข้าด้วยกัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราต่างเชื่อกันว่า ศาสนากับการเมือง จะต้องแยกขาดจากกันอย่างสิ้นเชิง แต่คานธี ไม่เชื่ออย่างนั้น ท่านกล่าวไว้ว่า
"ผู้ที่กล่าวว่าศาสนาไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองนั้น เป็นผู้ที่ไม่ทราบความหมายของศาสนา สำหรับข้าพเจ้าแล้ว การเมืองที่ปราศจากหลักธรรมทางศาสนา เป็นเรื่องโสมมที่ควรสละละทิ้งเสีย การเมืองเป็นเรื่องของประเทศชาติ และเรื่องที่เกี่ยวกับสวัสดิภาพของประเทศชาติต้องเป็นเรื่องของผู้ที่มี ศีลธรรมประจำใจ เพราะฉะนั้นเราจึงต้องนำเอาศาสนจักรไปสถาปนาไว้ในวงการเมืองด้วย"
เหนืออื่นใด คานธี เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ที่ทำภารกิจอันสูงส่งต่อมนุษยชาติ ทว่ากลับทำตัวต่ำต้อยอย่างยิ่ง ภาพชินตาที่ทุกคนนึกถึงเมื่อเอ่ยถึงท่านคือ ชายตัวเล็กๆ ที่นุ่งเจียม ห่มเจียม สมถะ สันโดษ มีศีลมีสัตย์ หนักแน่นในสัจจะ ลอยอยู่เหนือกองผลประโยชน์ทั้งปวง แม้ทั่วโลกยกย่อง ท่านกลับถ่อมตัวต่ำติดดิน ดังที่ท่านเขียนถึงตัวเองว่า
"ข้าพเจ้าเป็นนักบวชที่ยากจน ทรัพย์สินที่ข้าพเจ้ามีอยู่ในโลกนี้ มีกงล้อปั่นด้าย 6 เครื่อง จานรับประทานอาหารตั้งแต่อยู่ในคุก 1 ใบ กระป๋องใส่นมแพะ 1 ใบ ผ้านุ่งโธตี และผ้าเช็ดตัวทอด้วยมือ 6 ชิ้น นอกนั้นก็มีแต่ชื่อเสียง ซึ่งก็ไม่มีราคาค่างวดหรือความหมายอะไร"
"จงใช้ชีวิตราวกับว่า คุณจะตายในวันพรุ่งนี้
จงเรียนรู้ราวกับว่า คุณจะมีชีวิตอยู่ตลอดกาล"
"ความโกรธและการถือทิฐิ เป็นศัตรูคู่แฝดของความเข้าใจที่ถ่องแท้"
"ความเกียจคร้านเป็นสถานะที่น่ายินดี แต่ไร้ซึ่งความสุข พวกเราต้องทำบางสิ่งเพื่อที่จะได้มีความสุข"
"ความเข้มแข็งไม่ได้มาจากสมรรถภาพทางร่างกาย แต่มาจากความมุ่งมั่นอย่างไม่ย่อท้อ"
"ฉันไม่สามารถสอนความรุนแรงให้กับเธอได้ เพราะตัวฉันเองไม่เชื่อถือมัน ฉันสอนเธอได้แต่เพียงไม่ให้ก้มหัวให้กับใคร แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม"
"เป็นการไม่ฉลาดเลยที่จะมั่นใจเป็นอย่างมากเกินกับภูมิปัญญาของตน เป็นการดีกว่าที่จะรำลึกไว้ว่า ผู้ที่แข็งแกร่งอย่างที่สุดก็อาจอ่อนแอได้ และผู้ฉลาดที่สุดก็อาจทำผิดได้"
หลังจากที่ใช้ชีวิตวัยรุ่นมาอย่างคึกคะนอง เผชิญกับสิ่งดี - เลวของชีวิตและสังคมมาอย่างบอบช้ำ ผมได้มีโอกาสบวชทดแทนบุญคุณบุพการี ได้แง่คิด มุมมองดี ๆ ในการดำเนินชีวิตจากคำสอนของพระอาจารย์ ท่านสอนวิธีการดำเนินชีวิต การรู้จักตอบแทนคุณ การให้ทาน ที่สำคัญที่สุดคือการให้อภัย การปล่อยวางจากกิเลส วันเวลาผ่านไปผมเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีหลายอย่าง 
เรียนชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียน บ้านฝ้าย จังหวัดบุรีรัมย์ เมื่อจบ ป.6 แล้ว ลุงของผมได้รับอุปการะส่งเสียให้ผมเรียนต่อในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นที่โรงเรียน ธัญบุรี ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำอำเภอในจังหวัดปทุมธานี เมื่อเรียนจบ ม.ต้นแล้วเมื่อ พ.ศ. 2535 กลับมาเรียนต่อชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนห้วยราชพิทยาคม จังหวัดบุรีรัมย์ จนจบชั้น ม.ปลายเมื่อพ.ศ. 2538 
